وه وزش تنومند بال ها

خواب         مرا می دید با چشم های تو
 راه با کت و کلاه از پشت سرم می آمد ُ

سردم بود      
سربالایی سردتر و سردتر  

 تا تو چقدر برف می بارید.

چشم هایم را اگر باز می کردم آفتاب با سر و روی خاکی از شاخه ی درخت می پرید توُو
مثل خودت    پررو و وحشی.

 - روی میز مربا  روزنامه  و نسترن های بی حیا
 اتاق           له و لُورده از دست و بوسه و صدا
به خودت بیایی

 دست به دست می رویم تا پاهای ِ گلی ِ این
تا خیال ِ قشنگ آن.

 بوی صبحِ چشم ها

 آسمان چقدر براق
شکوفه های خیس درخت ها .

با دست های تو چشم هایِ حالا را می بینم
با نفس های تو صدای کوچه هایِ دماوند

برف چه شاد در خونم می بارد.

 

شیدا محمدی

یکشنبه 2 آگوست 2009 ,Santa Rosa

شعر "وه وزش تنومن بال ها" در سوم مارچ در سایت ایرون دات کام به سردبیری جهانشاه جاوید منتشر شده است.م