شعرخوانی در نمایشگاه کتاب بدون سانسور، لس انجلس ۲۰۲۳

«شعر «سال هزار و سیصد و فراموشی»

#شیدامحمدی

کسی نمی‌دانست» چه وحشتی در زدودن یک شعر نهفته بود و چه امیدی در سرودن سلامی دوباره من زبان سوسن‌ها را فهم کرده بودم و با خاموشی پل‌ها با عنکبوت سخن گفته بودم از مرثیه ی باد به آبتین بشارت بهار را داده بودم و از موهایم اندکی را برای فیروزه بریده بودم و دست‌هایم تنها دست‌هایم را به یادگار برای تو گذاشته بودم ای ارمغان امید ای نوید بهار ای بازگشت به زندگی در ساز تو همه سرودهای ناخوانده‌ی ما محروم بود ما محفوظ نبودیم ما مَحرم نبودیم ما حرام شده بودیم حرامیان ما را از تقویم سالانه دزدیده بودند همه سال‌های خون از هزار وُ سیصد وُ پنجاه هفت تا روزی که تو را که نه جنازه‌ی تو را از خیابان به آسفالت از رقص به وحشت از تونل به قبرستان سپردند «چهل وُ چهار سال گذشت در یادبود کشته شدگان #زن_زندگی_آزادی

بکتاش_آبتین، #مهسا_امینی ، #محمد_حسینی #نیکا_شاکرمی #نوید_افکاری #خدانور_لجعی#