در گرگ و میش این هوا
صدای دارکوب و این کاج های سوزنی که آدم های یواش غروبند
با همین درخت هایی که اسمشان را نمی دانم
و هر روز با باد حرف های قرمز می زنند
از اسمت خوشم می آید.
دارم با صدای بلند ابرها
شعر می گویم
آفتاب را قفل کرده ام
زیر زیزفون ِ همین حوالی
-دریا
بیا اینجا!ادامه این شعر را در رندان ماه دسامبر بخوانید.م
.jpg)
Posts
No comments:
Post a Comment