دیگر دیر است
برای باز کردن دکمه هایت
و خنده انگشتان آبی ام بر سینه تو
و چرخیدن قفل
در حنجره من
و هلا هلا هلا
در آمدن میان لیمو و سیب ها
و سایه ات که
اریب می رود از سایه من.
چرا دیگر بوسه ات بر پیراهن بنفشم لک نمی اندازد؟
و نارنجی های تنت ازمکیدن پستانهایم
باد نمی کند ؟
دیگر صدایت
قورباغه ها را در ران هایم غو غو غو غوک نمی...
حالا هر وقت
صدایت کبود شود
سیگارت را در چشمان من خاموش می کنی
و نیم دایره ساعت
در خاکستر موهایم
به خواب می رود.
Too late already
to open your buttons
to let loose my frolicking indigo fingers along your chest
to feel the turning of the lock deep in my throat
to hear the holla, holla, holla
of your coming between the limes and the apples
and see your shadow
walk crabwise away from mine.
Why is it now that your kisses do not leave a mark on my violet top?
and your sucking my breasts
does not get the orange spots on your body to swell?
And why is your voice no longer
moving the toads along my thighs to cr, cro, croa, croaking?
Now every time
your voice grows purple
you put out your cigarette butt in my eyes
and the clock’s half-moon
falls asleep in my ashen hair.
Poem by Sheida Mohamadi
Translated by Ahmad Karimi- Hakkak
No comments:
Post a Comment