Man Rayپیچیدگی بی اندازه ای بین عملکرد دو انسان وجود دارد.هر یک از ما با مبنا های نظری خاص خود که بنا بر آنها دیگران را قضاوت می کنیم، عمل می کنیم در حالی که خود را وادار می کنیم که به مبانی و معیارهای دیگران ، بی آنکه معلوم شود نیز محرمانه پاسخ بدهیم، در حالیکه وانمود می کینم خودمان هستیم و نیازی به تایید دیگران نداریم...هیچ معیار طلایی وجود ندارد. سر خوردن های دائمی و دوباره راست و ریس کردن ها ، میزان کردن ها و سازش کردن ها، هر کسی به شکلی ابلهانه در پی یافتن تکه زمینی سفت که پایش را روی ان بگذارد، دست و پا می زند.م
.jpg)
.png)
Posts
2 comments:
سلام
موضوع اینه که نه اون «مبنا های نظری خاص خود» که ازش حرف می زنید واقعا «خاص خود» است و نه «مبانی و معیارهای دیگران» واقعا مبانی و معیارهای دیگران است. اگر غیر از این بود امکان فهم متقابل اصلا نبود. یعنی آلترناتیو رابطه یا روابطی متشکل از سرخوردن های مکرر، دوباره و دوباره و باز از نو راست و ریس کردن ها و ...، بی رابط گی است. اما چرا شما به عنوان شاعر این تلاش رنجمندانه و انسانی برای یافتن زمین سفت رو ابلهانه می نامید، برای من سؤال است
مهتاب دلش را گشود...بانو!و
لطفا بیائید
Post a Comment