زبان در شعر شیدا محمدی، زبانی ساده، روان و یکدست است و نیز غیبت هیچ یک از عناصر شعر در شعر شیدا، احساس نمی‌شود به ویژه اهم آن که به باور این قلم، تخیل و نیز تصویر که حاصل نیروی تخیل است. فرم و محتوا نیز با یکدیگر در ارتباطی نزدیک‌اند و جز ویرایش اندک در سطربندی برخی شعرها که عدم رعایت آن گاه موجب شکستن حتی تصویر می‌شود، چیز دیگری متصور نیست. م
ادامه این مطلب که به قلم حمید رضا رحیمی است را می توانید در وازنا بخوانید.م
.jpg)
Posts
No comments:
Post a Comment